II Ko 180/19 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu z 2020-01-22
- Tytuł:
- Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu z 2020-01-22
- Data orzeczenia:
- 22 stycznia 2020
- Data publikacji:
- 26 marca 2020
- Data uprawomocnienia:
- 9 marca 2020
- Sygnatura:
- II Ko 180/19
- Sąd:
- Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu
- Wydział:
- II Wydział Karny
- Przewodniczący:
- Sędzia Robert Pelewicz
- Protokolant:
- st. sekr. sąd. Marta Czachurska
- Hasła tematyczne:
- Kara pozbawienia wolności
- Podstawa prawna:
- art. 16 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015, poz. 396).
- Teza:
- 1. Regulacja zawarta w art. 16 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015, poz. 396 – dalej ustawa), określa reguły, których celem jest przekształcenie orzeczonych wcześniej kar pozbawienia wolności w kary wolnościowe, o ile w ten sposób zostaną zrealizowane cele kary. Skoro przewidziana w art. 16 ust. 1 ustawy zamiana kary następuje na wniosek skazanego, to należy przyjąć, że sąd jest związany wnioskiem, jeżeli skonkretyzowano w nim, na jaką karę ma nastąpić zamiana. Jeżeli więc skazany wnosi o zamianę na grzywnę, to sąd nie może orzec zamiany na karę ograniczenia wolności. W konsekwencji, orzeczenie zamiany kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na grzywnę (karę nieizolacyjną), zgodnie z wnioskiem obrońców skazanego, jest dopuszczalne, jeżeli zachodzą łącznie następujące przesłanki: 1) skazanie na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania uprawomocniło się przed dniem wejścia w życie noweli z dnia 20 lutego 2015 r., co należy rozumieć jako przed 1 lipca 2015 r. (ust. 1); 2) nie jest to kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania orzeczona na podstawie art. 60 § 5 kk (ust. 7); 3) nie zarządzono wykonania tej kary (ust. 1); 4) skazany wykonał obowiązki określone w art. 72 § 1 pkt 7b lub § 2 kk, jeżeli je wobec niego orzeczono (ust. 2); 5) przez zmianę cele kary zostaną spełnione (ust. 1). 2. Analiza przesłanek z art. 16 ustawy nie pozostawia wątpliwości, iż ich zaistnienie musi dodatkowo pokryć się z przekonaniem sądu, iż cele kary zostaną w ten sposób spełnione. Warto także w tym miejscu zasygnalizować, że wynikająca z art. 16 ustawy instytucja zamiany kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na karę nieizolacyjną ma charakter fakultatywny, co oznacza, że sąd jedynie może, ale nie musi, uwzględnić wniosku o zamianę kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na karę nieizolacyjną. 3. Z treści przepisu art. 53 § 1 kk wynika, iż celem kary jest sprawiedliwa, adekwatna odpłata (proporcjonalność kary do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu) oraz prewencja szczególna (wychowanie i zapobieganie) i ogólna (kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa). Tak więc wymiar kary jest wielokierunkowy, przy czym porównanie przepisu art. 53 § 1 kk z art. 67 § 1 kkw prowadzi do wniosku, że cele leżące u podstaw wykonania kary pozbawienia wolności ulegają poważnemu zwężeniu w stosunku do celów wymiaru kary. O ile wymiar kary ma charakter wielokierunkowy, o tyle proces wykonania kary pozbawienia wolności jest ukierunkowany indywidualno-prewencyjnie. I choć oddziaływanie indywidualno-prewencyjne ma tutaj najważniejsze znaczenie, to cel ogólnoprewencyjny wykonywania kary, jakkolwiek nie został on expressis verbis nigdzie wyrażony, znajduje swe odzwierciedlenie choćby w treści przepisu art. 9 § 1 kkw, który stanowi o bezzwłocznym wszczynaniu postępowania wykonawczego. 4. Akcentowanie w art. 67 § 1 kkw poczucia odpowiedzialności i woli przestrzegania porządku prawnego, jako celu wykonywania kary pozbawienia wolności, również realizuje wzgląd na ochronę społeczeństwa przed sprawcami przestępstw. Dążenie do wykształcenia takiej postawy ma na przyszłość zabezpieczyć społeczeństwo przed naruszaniem porządku prawnego przez skazanego. W tym sensie z uregulowania art. 16 ustawy można wyprowadzać zasadę ochrony społeczeństwa. 5. Wszystko to prowadzi do wniosku, że nie kwestionując okoliczności faktycznych wynikających z pism procesowych obrońców skazanego i załączonych do nich dokumentów, brak jest podstaw do twierdzenia, iż przez karę nieizolacyjną – karę grzywny, cele kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby trwający 7 lat, orzeczonej przez Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu wyrokiem wydanym w dniu 18 czerwca 2014 r., w sprawie II K 17/14, zostaną spełnione. Wymownym w tym kontekście, głównie w zakresie ochrony społeczeństwa, jako celu wykonywania kary pozbawienia wolności, zwłaszcza w odniesieniu do uprzedniej karalności skazanego N.R. (k. 132), będzie przytoczenie opisów przestępstw za które został skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu wydanym w dniu 18 czerwca 2014 r., w sprawie II K 17/14.
- Istotność:
Dodano:
,
Opublikował(a):
Dorota Koper
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu
Osoba, która wytworzyła informację: Sędzia Robert Pelewicz
Data wytworzenia informacji:
Podmiot udostępniający informację: Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu
Osoba, która wytworzyła informację: Sędzia Robert Pelewicz
Data wytworzenia informacji: