Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2018 r.

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – SSO Anna Moskal

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Raszek

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2018 r. w Tarnobrzegu

na rozprawie

sprawy J. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o prawo do dalszego pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek J. S.

od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 23 stycznia 2018 r. znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy J. S. prawo do dalszego pobierania renty od dnia 1 października 2017r. z tytułu częściowej niezdolności do pracy – na stałe.

UZASADNIENIE

Dnia 26.07.2017r. J. S. złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – Oddział w R. wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy

W trakcie rozpoznawania wniosku został poddany badaniu przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z dnia 20.11.2017r., rozpoznał u niego: chorobę niedokrwienną serca- stan po zawale mięśnia sercowego w kwietniu 2016r., stan po P. z implantacją stentu, anginę piersiową stabilną, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę typu II, zaburzenia lipidowe, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów, ale nie stwierdził długotrwałej niezdolności do pracy.

Komisja lekarska ZUS, która rozpoznawała sprzeciw od tego orzeczenia, dnia 18.12.2017r. potwierdziła rozpoznanie lekarza orzecznika ZUS i dodatkowo zdiagnozowała stabilną chorobę wieńcową (...), napadowe migotanie przedsionków w wywiadzie, dnę moczanową, otyłość, ale również nie stwierdziła u J. S. niezdolności do pracy.

W konsekwencji decyzją z dnia 23.01.2018r. znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1.10.2017r.

Uzasadniając wskazał, że zgodnie z art. 57 i 58 ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w ubezpieczeniu albo nie później niż 18 miesięcy od ustania tego okresu.

Podniósł, że komisja lekarska orzeczeniem z dnia 18.12.2017r. ustaliła, że odwołujący się nie jest niezdolny do pracy.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył J. S. uznając ją za krzywdzącą.

Podał, że od 22.09.2016r. miał przyznaną rentę w związku z przebytym zawałem serca w dniu 16.04.2016r. oraz zwyrodnieniem kręgosłupa, kolan i bioder.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie z dnia 12.02.2018r. wnosił o jego oddalenie uzasadniając jak w zaskarżonej decyzji. Dodatkowo wskazał, że wnioskodawca pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy przyznaną mu okresowo do 30.09.2017r. Powołując się na treść przepisu art. 107 w/w ustawy wskazał, że podstawą wydania zaskarżonej decyzji było orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 18.12.2017r., w którym nie stwierdzono u wnioskodawcy niezdolności do pracy.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

ustalił i zważył, co następuje:

Wnioskodawca J. S., urodzony (...), ma wykształcenie zasadnicze zawodowe, pracował jako masarz, robotnik drogowy, brukarz, pracownik budowlany-leśny , robotnik budowlany.

W dniu 29.01.1987r. wystąpił z pierwszym wnioskiem o przyznanie mu prawa do renty inwalidzkiej. Obwodowa Komisja Lekarska ds. Inwalidztwa i Zatrudnienia w orzeczeniu z dnia 16.02.1987r. rozpoznała u niego zespół psychoorganiczny, stan po stłuczeniu głowy ze złamaniem nosa i zaliczyła go do trzeciej grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia uznając, że inwalidztwo istnieje od wyczerpania zasiłku chorobowego. Wojewódzka Komisja Lekarska ds. Inwalidztwa i Zatrudnienia w orzeczeniu z dnia 28.02.1987r. potwierdziła rozpoznanie i również zaliczyła go do trzeciej grupy inwalidów okresowo do lipca 1987r. W konsekwencji ZUS O/R. decyzją z dnia 3.03.1987r. znak: (...)przyznał mu rentę inwalidzką od 4.02.1987r., tj. od wyczerpania zasiłku chorobowego.

Na skutek badania kontrolnego Obwodowa Komisja Lekarska ds. Inwalidztwa i Zatrudnienia w orzeczeniu z dnia 10.07.1987r. rozpoznała u niego zespół psychoorganiczny o charakterze przemijającym i zaliczyła go do trzeciej grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia. Wojewódzka Komisja Lekarska ds. Inwalidztwa i Zatrudnienia w orzeczeniu z dnia 28.02.1987r. potwierdziła rozpoznanie komisji obwodowej, ale stwierdziła poprawę stanu zdrowia i brak podstaw do zaliczenia do jednej z grup inwalidów. Z tego względu organ rentowy decyzją z dnia 11.08.1987r. znak: (...) wstrzymał z dniem 1.10.1987r. dalszą wypłatę renty inwalidzkiej.

W dniu 24.04.2009r. J. S. złożył kolejny wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy. W związku z tym został poddany badaniu przez lekarza orzecznika ZUS, który w dniu 15.07.2009r. rozpoznał u niego: nadciśnienie tętnicze, stenokardię objawową, zaburzenia gospodarki lipidowej, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z zespołem bólowym lędźwiowy, w okresie remisji, niedosłuch, bóle i zawroty głowy, zaburzenia adaptacyjne, otyłość, ale nie uznał go za długotrwale niezdolnego do pracy. Komisja lekarska ZUS rozpoznając sprzeciw od tego orzeczenia w dniu 7.09.2009r. potwierdziła rozpoznanie lekarza orzecznika i również nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy. W konsekwencji organ rentowy decyzją z dnia 9.09.2009r. znak: (...) odmówił mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Tutejszy Sąd rozpoznając odwołanie od w/w decyzji prawomocnym wyrokiem z dnia 16.03.2010r. sygn. akt III U 1016/09 orzekł o jego oddaleniu.

Na skutek kolejnego wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy z dnia 19.08.2016. został poddany badaniu przez lekarza orzecznika w dniu 22.09.2016r. rozpoznał u niego: chorobę niedokrwienną serca, stan po zawale (...) ściany przedniej leczonym inwazyjnie, dławicę piersiową (...), zespół metaboliczny z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą t.2, otyłość, zwyrodnienia wielostawowe i uznał go z uwagi na stan układu krążenia za całkowicie niezdolnego do pracy do 30.09.2017r. ustalając datę powstania całkowitej niezdolności do pracy na dzień 16.04.2016r. Jednocześnie stwierdził, że niezdolność ta nie istniała przed 12.12.2012r. W konsekwencji decyzją z dnia 19.10.2016r. znak: (...) organ rentowy przyznał mu prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 1.08.2016r. do 30.09.2017r.

( dowód:

- akta rentowe wnioskodawcy: wniosek o rentę k. 1, świadectwa pracy k.4, 11-29, decyzje ZUS O/O. z: 3.03.1987r. k.16, 11.08.1987r. k.25, decyzje ZUS O/R. z 9.09.2009r. k. 71, 19.10.2016r. k.nieumerowana, wyrok tut. Sądu z 16.03.2010r. k.85,

- akta orzecznicze ZUS: orzeczenia OKLdsIiZ z 16.02.1987r. k.11, 10.07.1987r. k. 20, orzeczenia WKLdsIiZ z 28.02.1987r. k.15, 28.07.1987r. k.23, orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z: 15.07.2009r. k. 68, 22.09.2016r. k.87, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 7.09.2009r. k.79)

Zgodnie z art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t. Dz. U. z 2018 poz.1270 ) zwanej dalej ustawą, prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Wnioskodawca do dnia 30.09.2017r. był uprawniony do świadczenia rentowego z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Prawo do tego świadczenia ustało wraz z okresem, na który zostało przyznane (art. 102 ust. 1 ustawy).

W związku z nowym wnioskiem rentowym należało więc ustalić czy stan jego zdrowia czyni go nadal niezdolnym do pracy, jeśli tak to od kiedy i na jaki okres, czy też w stanie jego zdrowia lub funkcjonowania nastąpiła poprawa skutkująca odzyskaniem zdolności do pracy. W tym celu Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu kardiologii , gastrologii i reumatologii.

Zgodnie z przepisem art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania tej zdolności po przekwalifikowaniu. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1)stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2)możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1 ustawy).

Biegły kardiolog w opinii z dnia 17.04.2018r. rozpoznając u wnioskodawcy: chorobę wieńcową (...), przebyty 16.04.2016r. zawał mięśnia serca - (...) leczony angioplastyką dozawałowej tętnicy międzykomorowej przedniej z implantacją DES, nadciśnienie tętnicze z zajęciem serca, nawracające napadowe migotanie przedsionków jako choroby podstawowe oraz cukrzycę t. 2 leczoną metforminą, zaburzenia lipidowe mieszane, dnę moczanową, otyłość, zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych jako choroby współistniejące uznał go za częściowo niezdolnego do pracy na trwale.

W uzasadnieniu podał, że wnioskodawca w dniu 16.04. 2016r. przebył zawał serca, leczony w ostrym okresie poprzez angioplastykę gałęzi międzykomorowej przedniej lewej tętnicy wieńcowej z implantacją stentu DES ( Oddział Kardiologii Inwazyjnej Szpitala w S.), a następnie odbył stacjonarną rehabilitację pozawałową w (...) Centrum (...) w R.. W okresie pozawałowym napadowe migotanie przedsionków. Obciążony nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą t. 2, zaburzeniami lipidowymi mieszanymi, dną moczanową. Po przebytym zawale cechy uszkodzenia mięśnia serca pod postacią odcinkowych zaburzeń kurczliwości, nieznacznie obniżona frakcja wyrzutowa lewej komory, powiększony lewy przedsionek - substrat do występującego napadowego migotania przedsionków. Test wysiłkowy Ekg zakończony przy wydatku energetycznym 2,4 MET z powodu bólów stawów biodrowych.

W dniu badania sądowo - lekarskiego wystąpiła niemiarowość zupełna z powodu napadu migotania przedsionków. Biegły stwierdził, że po przebytej rocznej rehabilitacji - zdolność do dotychczasowej pracy odwołującego zarówno tej ostatnio wykonywanej, a także w wyuczonym zawodzie jest istotnie ograniczona. Biegły zaproponował uznanie wnioskodawcy całkowicie niezdolnego do pracy na okres roku od dnia zawału serca tj. 16 kwietnia 2016r., dalej trwale częściowo niezdolnym do pracy.

Konkludując napadowe migotanie przedsionków, które badany źle toleruje, niestabilne nadciśnienie tętnicze, dolegliwości ze strony stawów obwodowych powodują, że zdolność jego do ciężkiej pracy fizycznej jest istotnie ograniczona - trwale częściowo niezdolny do pracy.

(dowód: opinia biegłego kardiologa z dnia 6.03.2018r., k. 13)

Biegli reumatolog i gastrolog w opinii z dnia 28.06.2018r. rozpoznali u wnioskodawcy zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego z ograniczeniem ruchomości, zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze kręgosłupa piersiowego i lędźwiowego z prawowypukłym skrzywieniem i ograniczeniem ruchomości dużego stopnia, zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowego lewego i początkowe prawego, zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych, otyłość znaczną, przy czym nie stwierdzili chorób przewodu pokarmowego i uznali go za częściowo niezdolnego do pracy fizycznej jako brukarz i pracownik drogowy.

Na uzasadnienie swego stanowiska podali, że uznali odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy fizycznej z powodu wielonarządowych zmian zwyrodnieniowo-wytwórczych kręgosłupa szyjnego, piersiowego i lędźwiowego z jego bocznym skrzywieniem i z tworzeniem się mostków kostnych oraz znacznym ograniczeniem ruchomości. Ponadto podali , że ma zmiany zwyrodnieniowe obu stawów biodrowych o większym nasileniu lewego i obu stawów kolanowych, co zdaniem biegłych powoduje niewydolność układu ruchu i znaczne ograniczenie zdolności do pracy fizycznej. Dodatkowo wskazali na sporą nadwagę wnioskodawcy, co powoduje nasilenie dolegliwości bólowych kręgosłupa i stawów biodrowych i kolanowych. Jednocześnie biegli stwierdzili, że z powyższych względów nie podzielają opinii lekarzy orzeczników ZUS.

(dowód: opinia biegłych reumatologa i gastrologa z dnia 28.06.2018r., k. 31)

Odpisy opinii zostały doręczone stronom przed terminem rozprawy z zakreśleniem 7 dniowego terminu do zgłoszenia ewentualnych wniosków dowodowych i zastrzeżeń do tych opinii, pod rygorem pominięcia zgłoszonych w terminie późniejszym.

W zakreślonym terminie nie wpłynęły wnioski ani zastrzeżenia do opinii.

Sąd uznał sporządzone w sprawie opinię niezależnych biegłych z zakresu kardiologii, reumatologii i gastrologii za w pełni wiarygodne środki dowodowe wystarczające do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Opinie te wydane zostały po bezpośrednim badaniu wnioskodawcy przez lekarzy o specjalnościach odpowiednio dobranych do rodzaju jego schorzeń i po zapoznaniu się z jego dokumentacją medyczną. W sposób jasny i logiczny odpowiadają na zadane przez Sąd pytania i zawierają należyte uzasadnienie zajętego stanowiska. Biegły gastrolog nie stwierdził u wnioskodawcy niezdolności do pracy z powodu schorzeń z zakresu jego specjalności. Natomiast biegli kardiolog i reumatolog w swoich opiniach w sposób wyczerpujący wskazali na przesłanki uzasadniające uznanie J. S. za nadal niezdolnego do pracy, przy czym zgodnie stwierdzili, że jest to częściowa niezdolność do pracy, natomiast biegły kardiolog określił, że jest to niezdolność trwała. Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania sporządzonych w sprawie opinii biegłych.

Skoro zgodnie z opinią biegłych J. S. jest osobą nadal częściowo niezdolną do pracy, to na mocy art. 477 ¹⁴§ 2 kpc należało zmienić zaskarżoną decyzję i przyznać mu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 01.10.2017., tj. od daty wstrzymania jej wypłaty na stałe, tj. na okres wskazany przez biegłego kardiologa.

Orzeczenie o rencie stałej znajduje uzasadnienie w treści art. 59 ust. 1 pkt. 1 ustawy.