Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II Kz 116/15 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu z 2015-07-15

Tytuł:
Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu z 2015-07-15
Data orzeczenia:
15 lipca 2015
Data publikacji:
19 października 2015
Data uprawomocnienia:
15 lipca 2015
Sygnatura:
II Kz 116/15
Sąd:
Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu
Wydział:
II Wydział Karny
Przewodniczący:
Robert Pelewicz
Protokolant:
st. sekr. sąd. Marta Tutro
Hasła tematyczne:
Postępowanie Odwoławcze
Podstawa prawna:
art.437§2 kpk
Teza:
Zgodnie z treścią art. 5 § 1 k.p.o.w. nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy czynu nie popełniono albo brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia. W tym miejscu należy wskazać, że brak danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia, to sytuacja, gdy przedstawione przez oskarżyciela dowody nie dają podstaw, by przypuszczać, że dany czyn popełniła osoba wskazana jako obwiniony. Ponadto należy zwrócić uwagę, że przesłanka ta ma charakter dynamiczny. Inny może być stopień prawdopodobieństwa popełnienia wykroczenia w chwili kierowania wniosku do sądu, a inny w chwili orzekania. Wydając wyrok, sąd ocenia dowody zgodnie z regułą zawartą w art. 5 § 2 k.p.k. W konsekwencji obowiązujących reguł dowodowych, poddając wniosek o ukaranie wstępnej kontroli, prezes sądu (upoważniony sędzia) musi z większą pobłażliwością, ale i z większą ostrożnością spojrzeć na przedstawiony mu materiał dowodowy, gdyż odmowa wszczęcia postępowania jest możliwa dopiero wtedy, gdy brak danych uzasadniających podejrzenie wykroczenia jest oczywisty. Nie można również zapominać, iż sąd rozpoznający wniosek o wykroczenie, nie jest związany ani opisem czynu, ani jego kwalifikacją prawną zaproponowaną przez oskarżyciela w pisemnym wniosku o ukaranie. Oznacza to, że to na sądzie, a nie na oskarżycielu ciąży obowiązek, żeby w opisie czynu wskazanego przez oskarżyciela, precyzyjnie określić tożsamość czynu, także w kontekście jego ram czasowych, jak i miejscowych, a następnie precyzyjnie dokonać subsumpcji tak opisanego czynu pod skonkretyzowane normy prawa materialnego, a więc wskazać kwalifikację prawną takiego zachowania, wypełniającą znamiona określonego wykroczenia lub wykroczeń.
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Dorota Koper
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu
Osoba, która wytworzyła informację:  Robert Pelewicz
Data wytworzenia informacji: