Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu

POSTANOWIENIE

Dnia 23 lutego 2021 roku

Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Józef Dyl

Protokolant: Małgorzata Mokrzyszewska

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 23 lutego 2021 roku

sprawy Z. M.

oskarżonego z art. 62 ust. 2, art. 54 ust. 1 i art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

w przedmiocie zażalenia obrońcy oskarżonego Z. M. na postanowienie o kosztach sądowych zawarte w pkt X wyroku Sądu Rejonowego w Stalowej Woli z dnia 18 listopada 2020 r. w sprawie II K 353/20

na podstawie art. 437 § 1 kpk

p o s t a n o w i ł :

I.  utrzymać w mocy orzeczenie o kosztach sądowych zawarte w punkcie dziesiątym wyroku Sądu Rejonowego w Stalowej Woli z dnia 18 listopada 2020r. w sprawie II K 353/20,

II.  zwolnić oskarżonego Z. M. od zapłaty kosztów sądowych za postepowanie odwoławcze, a wydatkami w tym zakresie obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 18 listopada 2020 r. sygn. akt II K 353/20 Sąd Rejonowy w Stalowej Woli uznał oskarżonego Z. M. winnego zarzucanych mu czynów z art. 62 ust. 2, art. 54 ust. 1 i art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii i skazał go na karę łączną w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w wysokości 41.439,09 zł.

Zażalenie na to postanowienie złożył obrońca oskarżonego, zarzucając :

1.  obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia:

⚫

art. 627 kpk, poprzez zasądzenie od oskarżonego pełnych kosztów postępowania w kwocie 41.439,09 zł, podczas gdy nie uwzględniono, że nie przyczynił się on do ich powstania w pełni, a działania jakie podjął w trakcie procesu, a to – przyznanie się do winy i zadeklarowanie chęci dobrowolnego poddania się karze, mogły i powinny były wpłynąć na ograniczenie kosztów postępowania. Nadto, nie uwzględniono, że w świetle okoliczności sprawy skazany nie ma obowiązku ponoszenia kosztów opinii biegłych – albowiem niesą to koszty obiektywnie powiązane z postawą oskarżonego i bezpośrednio związane z jego czynem;

⚫

art. 624 § 1 kpk, przez jego niezastosowanie, podczas gdy konieczność poniesienia orzeczonych kosztó przez oskarżonego będzie dla niego zbyt uciążliwa ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, a nadto z tego względu, iż przemawiają za tym względy słuszności;

2.  Wadliwym przyjęciu, że opinia Komendy Wojewódzkiej Policji w R. Laboratorium Kryminalistyczne z 9 czerwca 2020 r., znak H/E/V – 818/20 ze specjalności badania chemiczne, w której biegli dokonali oceny substancji poddanych badaniu – uprawniała wypłatę wynagrodzenia za całe wykonane zlecenie, podczas gdy niezasadne (wbrew zasadom ekonomiki procesowej) poddano ocenie zbyt dużą ilość materiału dowodowego, mimo, iż środki miały takie same cechy charakterystyczne;

3.  Braku dokładnej analizy rachunków i (...) złożonych przez biegłych opiniujących w sprawie, a w szczególności Komendę Wojewódzką Policji w R. Laboratorium Kryminalistyczne na kwotę 32.570,07 zł oraz Centrum (...) Sp. z o.o. na kwotę 5.388,37 zł i nieuprawnione przyjęcie, że skoro mieszczą się one w granicach zakreślonych rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu karnym, to Sąd może i powinien przyznać taką kwotę. Podczas gdy Sąd winien badać faktyczny nakład pracy opiniującego oraz ocenić faktyczne wyniki jego pracy (te są zaś nie do prześledzenia skoro brak np. kart pracy biegłych);

4.  Nieprawidłowym ustaleniu, iż sytuacja materialna i rodzinna oraz zdrowotna oskarżonego w żadnej mierze nie dawała podstaw do zwolnienia go w całości, bądź ewentualnie w części od kosztów sądowych, podczas gdy z okoliczności sprawy wynika in concreto, że uiszczenie tych kosztów będzie dla oskarżonego zbyt uciążliwe, a nadto przemawiają za tym względy słuszności.

Podnosząc powyższe obrońca oskarżonego Z. M. wniósł o dokonanie kontroli orzeczenia pod względem zasadności wypłacenia biegłym należności określonych w (...) i rachunkach w łącznej wysokości 40.604,85 złotych i uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie pkt. X. Ewentualnie zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie pkt. X i zwolnienie oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych – w całości bądź zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie pkt. X i zwolnienie oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych w części tj. ponad kwotę 4.000 zł.

Sąd zważył, co następuje:

Zażalenie obrońcy oskarżonego Z. M. nie zasługuje na uwzględnienie.

Kontrola odwoławcza nie wykazała, by Sąd I instancji dopuścił się jakiegokolwiek błędu orzekając o zasądzeniu od skazanego kosztów sądowych.

Zgodnie z art. 627 k.p.k. od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza wydatki na rzecz Skarbu Państwa. Przepis ten statuuje zasadę ponoszenia kosztów sądowych przez skazanego, aby mogło dojść do jej przełamania konieczne jest wystąpienia przesłanek zwolnienia od kosztów sądowych, przewidzianej w art. 624 § 1 k.p.k. Ta instytucja prawa procesowego ma fakultatywny charakter, co ma określone implikacje w sferze kontroli odwoławczej. Przepis art. 624 § 1 k.p.k. wymaga wykazania przez stronę ubiegającą się o zwolnienie od kosztów sądowych tych przesłanek, które w treści wskazanego przepisu, jako konieczne ustawodawca przewidział.

Podkreślenia wymaga fakt, iż to właśnie postawa oskarżonego Z. M. wbrew twierdzeniom obrony przyczyniła się do zainicjonowania przedmiotowego postępowania. Oskarżony dopuszczając się czynów zabronionych powinien mieć świadomość, iż czekają go nie tylko konsekwencje prawne takiej jak kara pozbawienia wolności, ale również zapłata kosztów postępowania. Przesłankami, których spełnienie może skłonić Sąd do zwolnienia oskarżonego z ponoszenia kosztów z pewnością nie jest przyznanie się do winy czy deklaracja poddania się karze.

Z akt sprawy wynika, iż Z. M. jest bezdzietnym kawalerem, nie posiadającym nikogo na utrzymaniu. Jest osobą młodą, zdrową, a więc pozwala to przyjąć, iż jest zdolny do wykonywania pracy, chociażby dorywczej. Z zaświadczenia Prezydenta Miasta S. (k.152) nie figuruje w ewidencji podatników tut. organu podatkowego. Ponadto wskazać także należy, iż 18 lutego 2021 r. Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu postanowieniem o sygn. akt II Kow 585/20/el udzielił Z. M. zgody na odbywanie orzeczonej wobec niego kary w systemie dozoru elektronicznego. Z treści postanowienia wynika również, iż skazany podjął pracę, co pozwala przyjąć, iż będzie mógł uiścić zasądzone wobec niego koszty postępowania. Nie bez znaczenia jest również fakt, iż nie ma przeszkód by oskarżony zawnioskował o rozłożenie przedmiotowych kosztów na raty, co realnie ułatwi mu spłatę zobowiązania.

Odnosząc się do zarzutów obrony wskazać należy, iż nie jest trafne twierdzenie, że nie obciążają oskarżonego koszty wydania opinii biegłych zasięganych w postępowaniu, które w ocenie oskarżonego, czy jego obrońcy, miałyby okazać się nieprzydatne w sprawie. Opinie takie podlegają ocenie sądu i mogą zostać zakwestionowane, jednakże za wykonaną pracę biegłym należy się wynagrodzenie.

W praktyce orzeczniczej, podstawowym i miarodajnym wyznacznikiem służącym określaniu wysokości należnego biegłemu wynagrodzenia, jest przedstawiona przez biegłego i znajdująca odbicie w rachunku (fakturze) czasochłonność zleconej mu pracy. Wydane opinie zostały sporządzone na podstawie zabezpieczonych dowodów. Opinia Komendy Wojewódzkiej Policji w R. Laboratorium Kryminalistyczne wymagała ze strony biegłego przeprowadzenia dodatkowych, wymagających znacznego nakładu pracy i czasu czynności. Jak wynika z zestawienia kosztów z dnia 9 czerwca 2020 r. (k. 280) czas badań trwał 96 godzin, podczas których oceniono materiał dowodowy składający się z 91 obiektów. Badanie to obejmowało użycie specjalistycznego sprzętu i sprawdzenie całej ilości zabezpieczonych środków odurzających, a nie jedynie ich część. Niemożliwym jest zbadanie w tej sprawie jedynie części zgromadzonego materiału dowodowego jeśli oskarżonemu postawiono zarzut dotyczący posiadania środków odurzających należało dokładnie ustalić ich ilość.

Kwoty na jaką opiewają przedstawione rachunki są jak najbardziej prawidłowe, gdyż okres badań - uwzględniając specjalistyczną wiedzę i doświadczenie zawodowe biegłego - nie przekracza rzeczywistego czasu potrzebnego do wykonania zleconego mu zadania.

Mając na uwadze przedstawiony rezultat kontroli odwoławczej zaskarżonego postanowienia – nie podzielenia zasadności zarzutów podniesionych w treści zażalenia obrońcy oskarżonego, Sąd orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonego punktu X wyroku Sądu Rejonowego w Stalowej Woli sygn. akt II K 353/20.

Orzeczenie o kosztach za postepowanie odwoławcze uzasadnia przepis art.636§1 kpk w zw. z art.624§1 kpk.

Sędzia: